14 jun Voorstelling This is me

Als klein meisje van vier vond ik het prachtig om op te treden. Bij de dansschool waar ik zat hadden we het ene jaar een kleine voorstelling in de dansschool zelf, het andere jaar in de Stadschouwburg in Nijmegen.

En in de schouwburg… daar leken de gangen ontelbaar, de trappen enorm en de zaal… als je op dat gigantische podium stond en in de schemer tuurde naar de rood fluwelen stoelen, dan voelde je een prima ballerina pur sang!

Toen ik ouder werd en met mijn moeder voorstellingen ging bezoeken voelde ik altijd die heerlijke zenuwen van ‘bijna optreden’. Ook al deed ik zelf niet mee. Kaarsrecht zat ik op mijn rood fluwelen stoel vol spanning te wachten tot het doek zich zou openen. In gedachten zag ik de dansers achter de coulissen stretchen, door de lange gangen lopen en de laatste hand brengen aan hun make up

.

Magisch.

Dat magische gevoel wilde ik sinds het starten van mijn eigen danslessen ook meegeven aan de kinderen die dansen bij Marcella Moves. De Stadschouwburg Nijmegen is wellicht nog een tikkeltje te hoog gegrepen voor het aantal leerlingen dat ik heb. Maar in een kleinere en intieme zaal, probeer ik dat gevoel helemaal na te boosten. Het doek dat opengaat, de grime, de toi’tjes, de bloemen en aan het eind de staande ovatie van het publiek vol trotse ouders, verzorgers, familie en vrienden. Die stralende snoetjes van de kinderen. Daar doe je het voor!

Was ik altijd zo dol op in the picture staan? Zeker niet. Tijdens de middelbare school veranderde dit al een beetje. En zodra ik de opstapcursus ging doen in Tilburg werd ik een onzeker schaap. Ik vergeleek mezelf continue met andere meiden, die beter, slanker en een mooiere uitdraai hadden.

Ik werd een kei in het afkraken van mezelf. Waar iedereen sprak over zijn of haar passie voor dans, was ik dat gevoel een beetje kwijt. Ik was continue bezig om te presteren in plaats van te genieten.
Er heerste wel een beetje een fluistercultuur daar op de dansacademie. Smiespelende meiden wanneer jij in een groep moest dansen. Giechelen. Ze lachen me uit dacht ik dan.

Dat is precies de reden, waarom in mijn lessen plezier voorop staat. Dansen met elkaar, als groep, zoals JIJ bent. Introvert of extravert, ongeacht hoe je eruit ziet, in het ritme of vrolijk uit de maat… als je maar geniet. Voor de één ziet dat er anders uit dan voor de ander. Je moedigt elkaar aan en smoezen is uit den bozen. Iedereen doet zijn of haar best.

En natuurlijk ben ik ook een juf die de kinderen stimuleert zichzelf te ontwikkelen. Motorisch, muzikaal en op het gebied van expressie. Maar niet ten kosten van alles.

In This is me dansen de kinderen niet alleen wat de juf heeft bedacht. Ik heb in overleg met deze jonge dansers gevraagd of ze zelf hun eigen dansen wilden maken. En dat wilde ze. Vol enthousiasme gingen ze in groepjes aan de slag. Luisteren naar de tekst, waar gaat het lied over? Wat voor gevoel brengt het mee, hoeveel tellen is een maat? Het is niet altijd makkelijk voor ze. Bewegingen bedenken die de ander wellicht niet leuk vindt of niet kan. Of het bedenken van een beweging an sich. Gedurende het proces is iedereen aan bod gekomen. En heeft vooruitgang geboekt op zijn of haar eigen manier. Om op te komen voor zichzelf en dat ene pasje toch er in te krijgen. Door überhaupt een beweging te bedenken en het te laten zien. Door geduld te bewaren bij het aanleren van een beweging aan een ander. Te overleggen, naar de muziek te luisteren, de tekst, gevoel er in te leggen.

In This is me laten de kinderen zien wie zij zijn, met hun eigen bewegingskwaliteiten, onzekerheden, trots en alles dat zij in huis hebben. Met plezier en respect naar elkaar, samen. Want je bent goed genoeg zoals je bent!

Ben je benieuwd naar het eindresultaat? Je bent van harte welkom om de dansers te komen aanmoedigen en te genieten van hun danskunsten op zondag 23 juni in Theater Maldensteijn. Kaarten voor de voorstelling This is me op zijn verkrijgbaar via https://www.ticketkantoor.nl/shop/thisisme